Ανακοίνωση από το Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών:
Το να αρνείται κανείς σε ένα παιδί το δικαίωμα να μάθει τη μητρική του γλώσσα είναι σαν να μην αποδέχεται την ύπαρξή του, τη διαφορετικότητά του, την πολιτιστική του κληρονομιά, την ταυτότητά του. Παρά την πολύ-πολιτισμικότητα της μαθητικής κοινότητας και την αύξηση των αλλοδαπών μαθητών, το εκπαιδευτικό σύστημα αρνείται να δώσει μία θέση στη γλώσσα τους και στον πολιτισμό τους μέσα στο σχολείο. Η μονοδιάστατη εκπαιδευτική πολιτική που ακολουθείται διαχρονικά από τα Υπουργεία Παιδείας απαξιώνει το γλωσσικό και πολιτιστικό υπόβαθρο των αλλόγλωσσων μαθητών.
Τα παιδιά των μεταναστών στην προσπάθειά τους να μάθουν τη γλώσσα της χώρας φιλοξενίας και μπροστά στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, σχεδόν πάντα θεωρούν τη μητρική τους γλώσσα ως ένα εμπόδιο για την ένταξη τους, ως κατώτερη, ως ένα βάρος το οποίο πρέπει να αποβάλλουν. Παρατηρείται συχνά το φαινόμενο, συνειδητά ή ασυνείδητα, οι μαθητές αυτοί να έχουν την τάση να αποκοπούν από τις ρίζες τους, να σταματάνε να μιλάνε τη γλώσσα τους, ή ακόμη και να μην αναφέρουν την καταγωγή τους. Παράλληλα, γνωρίζουμε πως οι μετανάστες γονείς εξαιτίας του τρόπου και χρόνου εργασίας τους δυσκολεύονται να κληροδοτήσουν στα παιδιά τους τον πλούτο της μητρικής τους γλώσσας.
Εδώ και χρόνια σειρά ερευνών έρχεται να τονίσει τη σημασία της γνώσης της μητρικής γλώσσας. Η εκμάθηση της είναι αναγκαία για να στηριχθεί η εκμάθηση οποιασδήποτε άλλης γλώσσας, συνδέεται με την πολύπλευρη ανάπτυξη του παιδιού ενώ επηρεάζει θετικά την ένταξη και τις σχολικές επιδόσεις . Αποτελεί δικαίωμα και δείγμα σεβασμού της ταυτότητας των μαθητών.
Για όλους αυτούς τους λόγους και ενάντια σε εκπαιδευτικές πολιτικές και ξενοφοβικές εκδηλώσεις, στηρίζουμε συλλόγους και κοινότητες μεταναστών και την εκπαιδευτική κοινότητα, που φροντίζουν για την εκμάθηση της μητρικής γλώσσας. Δηλώνουμε την ικανοποίηση μας για την έναρξη των μαθημάτων των αλβανικών στο 1ο Γυμνάσιο της Χρυσοπηγής , ειδικά μετά την κινητοποίηση κατ’ αρχήν του συλλόγου διδασκόντων και της μαθητικής κοινότητας του Γυμνασίου, με τη στήριξη των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων , των αντιρατσιστικών- αντιφασιστικών συλλογικοτήτων και του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης.
Παράλληλα εκτός από την αλβανική γλώσσα υπάρχουν και άλλες γλώσσες που θα πρέπει να βρουν αντίστοιχη στήριξη. Για παράδειγμα στο χώρο μας φιλοξενείται το βουλγάρικο σχολείο κάθε Κυριακή και φανταζόμαστε ότι καθώς η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο πολυπολιτισμική αυτή η ανάγκη πρέπει να βρει πιο οργανωμένη στήριξη από την πολιτεία.
Πιστεύουμε ότι το σχολείο μαζί με τις άλλες λειτουργίες που επιτελεί, μπορεί και πρέπει να είναι γέφυρα φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς, τους γονείς, τη γειτονιά και την τοπική κοινωνία. Αυτό από μόνο του αποτελεί την απάντηση στην στείρα και εχθρική προσέγγιση του φασιστικού και ρατσιστικού λόγου.
– ΟΧΙ στο φασισμό και το ρατσισμό
– Πλούτος μας η αλληλεγγύη και η φιλία των λαών
– Ανοιχτά σχολεία για όλα τα παιδιά
– Διδασκαλία της μητρικής γλώσσας μέσα στο σχολικό πρόγραμμα
