Έχουμε εισέλθει σε μια μακρά προεκλογική περιόδο η οποία διεξάγεται σε συνθήκες πόλωσης, την οποία επιλέγουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ.
Σε αυτές τις συνθήκες η όποια συζήτηση περιορίζεται σε ζητήματα που μπορούν να εντείνουν την πόλωση και να δώσουν έμφαση στις διαχωριστικές γραμμές, ζητήματα όμως που ως ένα σημείο είναι επουσιώδη και δε θα έπρεπε να έχουν ένα τόσο κυρίαρχο ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου, ειδικά στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα.
Σε ένα τέτοιο σκηνικό συγκεκριμένοι πολιτικοί έρχονται στο προσκήνιο, φαίνεται να ασκούν μεγαλύτερη επιρροή από άλλους, με μοναδικό κριτήριο την ικανότητά τους να προκαλούν θόρυβο. Όσο πιο πολύ θόρυβο προκαλούν, τόσο πιο πολύ διαμορφώνεται κλίμα πόλωσης.
Συγχρόνως, με τον τόσο θόρυβο, φωνές με πιο δομημένο λόγο δεν ακούγονται και αποκρύπτονται τα πολιτικά προγράμματα των κομμάτων που επιζητούν τη διακυβέρνηση της χώρας για τα οποία θα έπρεπε να συζητούμε.
Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα δε θα έπρεπε να είναι κυρίαρχο ζητούμενο η διεξαγωγή μίας πολιτικής συζήτησης στη βάση προγραμμάτων και σχεδίου για το μέλλον της χώρας και των πολιτών της;
Μήπως η επιλογή αυτή της πόλωσης, αυτό που στην πραγματικότητα φανερώνει είναι η ένδεια ουσιαστικών πολιτικών προτάσεων;
Α.Σ.
