«Να ξέρεις Κομαντάντε, πως όλες οι μανάδες στον κόσμο πονούνε κι αυτός ο πόνος των μανάδων θα φάει τη Γερμανία! Η Γερμανία θα χαθεί, βάνω την κεφαλή μου: βάνεις στοίχημα Κομαντάντε;»
Στα Μεσκλά, μια γριά περήφανη που έκρυβε δύο Άγγλους και τους συνέλαβαν οι Γερμανοί, είπε αυτά τα λόγια.
Που είναι τώρα αυτοί οι άνθρωποι; Αυτές οι ψυχές τελείωσαν; Κιότεψαν; Παραδόθηκαν; Τι έγινε αυτή η λεβεντιά; Συνθηκολόγησε με τους Ναζί; Συνθηκολόγησε με όλα; Δέχτηκε κοινές εκδηλώσεις με τους φονιάδες; Έδωσε συγχωροχάρτι σε εισβολείς; Έφαγε και τσούγκρισε ποτήρια μαζί τους; Στην Κάντανο, στα Φλώρια;
ΝΤΡΟΠΗ!
Ατέλειωτη ντροπή για την λήθη. Γιατί η λήθη είναι η λησμονιά. Και η λησμονιά είναι ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Λήθη ζητούν αυτοί που ντρέπονται για το παρελθόν τους! Για τα έργα τους. Για τις πράξεις τους1
Όχι αυτοί που πρέπει να είναι υπερήφανοι για το παρελθόν τους.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Α.Ρ.
