του Άκη Σιαμαντζιούρα
Μεγάλο Σάββατο βράδι, πριν τα μεσάνυχτα, καθώς πηγαίναμε στην Εκκλησία για την Ανάσταση, συναντήσαμε τον Άγη. Κατάγεται από το πολύπαθο Αφγανιστάν. Εργάζεται στη Μόρια σε μία ΜΚΟ και πληρώνει φόρους στο Ελληνικό Κράτος. Ο Άγης, παράλληλα, παλεύει να πάρει και το απολυτήριο του Λυκείου. Συμμετέχει ακόμη και σε παρελάσεις με το σχολειό του.
Μόλις, μας συνάντησε στο ύψος του Ταρσί Χαμάμ, άπλωσε το χέρι του και μας ευχήθηκε “Χριστός Ανέστη”. Πριν την Ακολουθία της Ανάστασης, ένας μη Ορθόδοξος, ένας μη Χριστιανός, να σου εύχεται “Χριστός Ανέστη”; Σάστισα. Μία ευχή που δεν είχα ακούσει πριν τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου. Από κανέναν. Ποτέ μου. Του έδωσα το χέρι μου. Δε θυμάμαι τι του απάντησα…
“Χριστός Ανέστη” σε Έλληνες και ξένους,
“Χριστός Ανέστη” σε ντόπιους και μετανάστες,
“Χριστός Ανέστη” σε Ορθόδοξους και μη,
“Χριστός Ανέστη” σε όλους,
“Χριστός Ανέστη”!
Εικόνα:
Η Κάθοδος στον Άδη [Η ορθόδοξη εικόνα της Ανάστασης] | 17ος αι.
Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο Μυτιλήνης | immyt.gr/museum/
